Al jaren heb ik last van mijn heup, ik heb een aangeboren aandoening waardoor ik al vele operaties achter de rug heb. Ik revalideer dus veel, gelukkig heeft mijn school er nooit onder geleden en ben ik afgestudeerd als antropologe. Maar goed, het betekend wel dat het bij mij nooit zeker is of ik kan ‘lopen’ of niet. Soms zit ik een half jaar in een rolstoel, soms kan ik weer een half jaar voorzichtig lopen. Omdat er niet echt een verwachtingspatroon in zit, waar ik op kan anticiperen, was een rolstoel kopen op een gegeven moment wel handig. Vanuit het revalidatie centrum had ik een rolstoel geleend, maar toen ik daar eenmaal uit was, leende ik er steeds een bij de thuiszorg. Dit zijn niet de beste rolstoelen, als in, snelheid, flexibiliteit e.d. Omdat ik toch zelfstandig wil zijn, ik wil met mijn rolstoel uit de voeten kunnen, om het zo maar even paradoxaal te zeggen, was een rolstoel kopen het beste om te doen. Ik kocht er een die best snel is, en ik moet zeggen; ik kan nu niet meer zonder. De prognose is nu een beetje; hoe ouder ik word, hoe meer ik op mijn rolstoel moet leren vertrouwen. Dus het was een goede stap.